Edebiyat Elestirisine Elestirel Bir Bakis

Edebiyatta bir elestirinin nasil olmasi gerektigine dair genel Ölçüler düsünüldügünde "Bizde elestiri var mi?” ya da "Bizde elestirmen var mi?” sorularinin büyük Ölçülerde asildigi gÖrülecektir. Tam da bu noktada Gürsel Aytaç bir adim daha Öteye geçerek mevcut elestiri literatürünü gÖzden geçirmekte ve bu çalismasinda yaptigi gibi "elestirinin elestirisi”ne girismektedir. Türk edebiyatinda elestiri üzerine düsünceleriyle ilk akla gelen A. H. Tanpinar, Mehmet Kaplan, Nurullah Ataç, Fethi Naci, Hüseyin CÖntürk, Berna Moran, Talât Sait Halman, Yildiz Ecevit ve daha birçok eski ve yeni isim hatiri sayilir bir literatür olusturmuslardir. Bu çalismasinda Aytaç, edebiyatimizin tüm bu birikimini bir edebiyat bilimi çerçevesinde elestirinin kurallarina ve tarafsizligina sadik kalarak degerlendirmektedir. Ve Aytaç’in tanidigimiz o yalin ve açik üslubuyla Ögrenci yaklasik üç kusak– ve okurlari karsisinda Ögreticiligine hâlâ devam etmektedir. (Tanitim Bülteninden)