Romani

Svi romani u jednoj knjizi. Travni?ka hronika, Na Drini ?uprija, Gospo?ica, Prokleta avlija "Ja sam na putovanja trošio ne samo novac i vreme nego i snagu živaca i mašte, jer u putovanja treba ura?unati i duge, uglavnom izlišne pripreme u mašti i u stvarnosti... A koliko sam se u tim putovanjima trošio, vidi se najbolje po tome što sam za vreme dva velika rata (1914-1918. i 1941-1944), kada sam bio prisiljen da sedim na jednom mestu, napisao gotovo najve?i deo svojih radova." Ivo Andri? U mladu jugoslovensku književnost posle Prvog svetskog rata Ivo Andri? je ušao kao zapažena pesni?ka pojava zbirkama Ex Ponto i Nemiri, koje je uglavnom napisao tokom godina tamnovanja u šibenskom i mariborskom zatvoru 1914-1915, potom u vreme konfinacije u Zenici i Ov?arevu do 1917. i najzad tokom le?enja u zagreba?koj Bolnici milosrdnih sestara do kraja rata i ujedinjenja južnoslovenskih naroda. Pošto je u periodu izme?u dva rata, uglavnom putuju?i i seljakaju?i se po Evropi kao diplomata Kraljevine Jugoslavije, objavljivao samo pripovetke, tokom Drugog svetskog rata, u tišini svoje iznajmljene sama?ke sobe u Prizrenskoj ulici u Beogradu, napisao je svoja tri od ukupno ?etiri romana, Travni?ku hroniku (završen aprila 1942), Na Drini ?upriju (završen decembra 1943) i Gospo?icu (decembra 1943 - oktobra 1944). Roman-novelu Prokleta avlija objavio je 1954. godine. Za svoj celokupni opus Andri? je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost, "za epsku snagu", kako stoji u obrazloženju o dodeli nagrade, "kojom je oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje." Osim što su složene i duboke književne studije razli?itih doga?aja i junaka sa balkanske istorijske pozornice od srednjeg veka do drugog svetskog rata, ova remek-dela srpske književnosti istovremeno su i trajni literarni spomenik gradovima Travniku, Višegradu, Beogradu i Istanbulu, koji su uglavnom bili žarišne ta?ke Andri?evog života i ?itavog njegovog pripovednog dela.